تومورهای رحمی با نام پولیپ‌های مخاط رحم (Endometrial Polyps) یا فیبروم های رحمی شناخته می‌شوند. پولیپ‌ها به طور معمول باعث بروز خونریزی‌های نامنظم و فیبروم ها باعث ایجاد خونریزی شدید می‌شوند.
پولیپ چیست؟
پولیپ‌های مخاط رحم تومورهایی را تشکیل می‌دهند که از آستر رحم (اندومتریوم)، گسترش یافته‌اند و باعث بروز لکه‌های نامنظم و لکه‌های قبل و بعد از خونریزی ماهانه می‌شوند. پولیپ‌ها در برخی موارد نادر ممکن است سرطانی شوند. خطر پولیپ‌های سرطانی هنگامی افزایش می‌یابد که سن بیمار بالای 50 سال باشد. شیوع این بیماری با بالا رفتن سن، بیشتر می‌شود و معمولاً در سن 50-40 سال و قبل از شروع یائسگی (عاملی برای کاهش ابتلا به این بیماری)، بیشترین احتمال بروز را دارد. رشد پولیپ‌ها می‌تواند یکی یا چندتایی باشد. پولیپ‌ها به طور معمول باعث ایجاد دوره‌های خونریزی غیر طبیعی، ترشح مایعات رحمی و حتی خونریزی غیر معمول بعد از خونریزی ماهانه می‌شوند. گزارش شده است که حدود 25 درصد از خونریزی‌های قبل و بعد از خونریزی ماهانه به دلیل وجود پولیپ‌های مخاط رحم رخ می‌دهد.
فیبروم چیست؟
فیبروم های رحمی که به آن‌ها میوما (Myomas) یا لیومیوما (Leiomyomas) نیز گفته می‌شود می‌توانند در قسمت‌های مختلف رحم اعم از درون دیواره رحم، درون حفره رحمی و همچنین به سمت خارج سطح رحم رشد کنند. در افراد مختلف، اندازه و تعداد فیبروم ها متفاوت است. تخمین زده شده است که حدود 50-20 درصد از زنان بین سنین 50-30 سال، فیبروم دارند. حتی برخی از زنان ممکن است در دهه 20 سالگی دچار این تومور شوند. در سن 40 سالگی نیز حدود 70-40 درصد از زنان تومورهای فیبرومی دارند. احتمال ابتلا به فیبروم در زنانی که دارای اضافه وزن هستند، بیشتر است. فیبروم ها به طور معمول با افزایش خطر ابتلا به سرطان رحم ارتباطی ندارند و تقریباً هیچ وقت به سرطان تبدیل نمی‌شوند.
یک خانم ممکن است یک فیبروم یا چند تا از هر نوع آن را داشته باشد. سه گونه مختلف از فیبروم ها وجود دارد که بهترین روش درمان، با توجه به محل قرارگیری آن‌ها تعیین می‌شود.
فیبروم دیواره درونی رحم (Intramural): این گروه از شایع‌ترین نوع فیبروم ها هستند که در وسط دیواره رحم قرار می‌گیرند و می‌توانند باعث ایجاد خونریزی شدید، دردهای لگنی، درد کمر و یا ایجاد فشار فراگیر شوند.
فیبروم های زیر مخاطی (Submucous): رشد این دسته از فیبروم ها به گونه‌ای است که باعث ایجاد تورم به سمت داخل رحم می‌شوند. فیبروم های زیر مخاطی کمترین شیوع را دارند اما مشکل‌سازترین نوع فیبروم ها هستند. حتی رشد بسیار کم این نوع فیبروم ها باعث ایجاد خونریزی شدید و دوره‌های طولانی مدت خونریزی ماهانه می‌شود. این دسته از فیبروم ها را نمی‌توان تنها با انجام تست‌های کلینیکی شناسایی کرد.
فیبروم های لایه زیر سروزی (Subserosal): این دسته از فیبروم ها به سمت بیرون رحم رشد می‌کنند. آن‌ها به طور معمول اختلالی در خونریزی ماهانه ایجاد نمی‌کنند اما می‌توانند باعث ایجاد درد شدید در ناحیه کمر و لگن و نیز فشار فراگیر شوند.
روش‌های درمان پولیپ و فیبروم های رحمی
یکی از روش‌های درمان فیبروم ها، تجویز دارو است. این روش می‌تواند شامل مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی و داروهای هورمونی باشد که باعث کوچک شدن فیبروم ها و توقف خونریزی ماهانه به طور همزمان خواهد شد. از آنجا که این داروها باعث تداخل در سیکل خونریزی ماهانه می‌گردد، مصرف آن‌ها برای زنانی که می‌خواهند باردار شوند، توصیه نمی‌شود.
درمان پولیپ
پولیپ‌های مخاط رحم می‌توانند با استفاده از روش‌های مختلف جراحی، تحت درمان قرار گیرند. معمول‌ترین روش جراحی، پولیپکتومی با استفاده از هیستروسکوپ است. در این روش از یک قلاب برای گرفتن و خارج کردن پولیپ‌ها استفاده می‌شود. تکنیک دیگر برای پولیپکتومی شامل استفاده از یک حلقه الکتریکی برای بریدن پولیپ‌های رحم می‌باشد.
درمان فیبروم
دو روش جراحی که به طور معمول برای درمان فیبروم ها بکار گرفته می‌شود شامل هیستروسکوپی و میومکتومی است. هیستروسکوپی یک عمل جراحی است که طی آن رحم و دهانه رحم به طور کامل برداشته می‌شود. به عنوان بیمار باید بدانید که با انجام هیستروسکوپی دیگر امکان بارداری وجود نخواهد داشت. میومکتومی شامل برداشتن فیبروم ها با حفظ رحم است. این روش جراحی برای زنانی که قصد بچه‌دار شدن دارند، مناسب خواهد بود. محل قرارگیری فیبروم ها مشخص می‌کند که جراح چگونه آن‌ها را بردارد.
دو روش با حداقل تهاجم برای برداشتن فیبروم ها که جزء جراحی‌های سرپایی محسوب می‌شوند شامل میومکتومی هیستروسکوپی و لاپاراسکوپی می‌باشد. جراحی میومکتومی می‌تواند به صورت شکمی باز نیز انجام شود اما باید این موضوع را در نظر داشت که این روش، بسیار تهاجمی بوده و نیازمند بستری شدن بیمار در بیمارستان است.
در میومکتومی هیستروسکوپی از دستگاهی به نام رسکتوسکوپ (Resectoscope) استفاده می‌شود که برای جراح این امکان را فراهم می‌کند تا در فضای پُر از مایع رحم، عمل جراحی را انجام دهد. فیبروم توسط یک سیم حلقه‌ای الکتریکی که از دهانه رحم وارد شده است، برداشته می‌شود.
منبع:
http://drhaghgoo.com/services/uterine-polyp-fibroid-disease
تذکر مهم شما نمی توانید با تکیه بر مطالبی که در سایت e پزشک منتشر می شود مبادرت به خود درمانی کنید.