آسیب بافت نرم صورت در کودکان

صورت از شایعترین قسمت های بدن است که در حوادث آسیب می بیند. صورت مرکز تعیین هویت افراد و مهمترین قسمتی از بدن است که تغییرات ظاهر آن بر جنبه های روانی به ویژه در کودکان تاثیر می گذارد. در گروه سنی اطفال ، لازم است علاوه بر ترمیم از لحاظ زیبائی و بازگشت عملکرد عضو ، توجه مناسبی به عوارض روانی تروما هم بعمل آید . دیده شد که وجود یک اسکار بزرگتر از 3 سانتی متر بر روی صورت می تواند در آینده اثر عمیقی بر زندگی فرد بهمراه آورد و احتمال اختلالات هیجانی (بصورت افسردگی یا اضطراب )، اختلال در فعالیتهای اجتماعی یا اختلالات رفتاری را در بیمار افزایش دهد و بدینگونه باعث کاهش کیفیت زندگی Quality of Life (QOL) در ایشان شود. علاوه بر تغییر شکل صورت، مشکلات ترمیم ضایعه در اطاق اورژانس هم می تواند برای کودک استرس فراوانی ایجاد کند که او را تا مدتها از پزشک و بیمارستان گریزان سازد .
هر گونه آسیب پوستی نیازمند درمان مختص به خود است.
بریدگی شایعترین آسیب پوست صورت در اطفال است.
بریدگی های خطی و کوچک ( کمتر از 4-3 سانتی متر ) بصورت اولیه و با بی حسی موضعی (مثلاً استفاده از یک داروی آرام کننده و استفاده از اپلیکاتور پنبه ای آغشته به به ماده بی حسی و بدون هیچگونه تزریق) به سادگی در یک لایه و با نخهای قابل جذب (بدون نیاز به خارج کردن نخ بخیه) قابل ترمیم اولیه است. در این موارد هیچ مزیتی در استفاده از بخیه در عمق درم دیده نشده است. نتایج همسانی با استفاده از چسبهای پوستی قابل حصول است .
بریدگی های بزرگتر و آنهایی که آلوده باشند باید در اطاق عمل دبرید شده و در چند لایه بخیه شوند. زخمهای ستاره ای ناشی از گیر افتادن بافت نرم صورت بین وسیله ایجاد کننده تروما و استخوانهای صورت است و به همین دلیل بافتهای اطراف هم کاملاً در این زخمها آسیب دیده اند. برای ترمیم این زخمها باید حداقل دبریدمان انجام شود. حتی با بهترین تکنیک ترمیم هم این نوع از زخم ها از لحاظ زیبایی نتیجه ضعیفی داشته و ممکن است اسکار وسیع و نامنظم ایجاد شود.
کوفتگی پوست: درمان این ضایعات بصورت محافظه کارانه انجام می شود و توضیـــح مناسب به والدین کودک داده می شود که اغلب موارد در محل ضایعه یک اسکار فرو رفته ایجاد خواهد شد که بعد از رسیده شدن می توان جراحی رویژن اسکار انجام داد .
نقصان های پوست باید با گرفتن عکس ثبت شوند .
نقصان کوچک، با آزاد کردن زیر لبه های پوست بافت اطراف بصورت اولیه قابل ترمیم است .
نقصان بزرگ را می توان به حال خود رها کرد تا بطور ثانویه ترمیم شود و متعاقباً جراحی رویژن اسکار انجام داد. در شرایط خاصی که دفورمیتی بسیار شدید باشد می توان بلافاصله ترمیم را انجام داد.
در موارد کنده شدن بافت، اگر بافت کنده شده ( مثلاً لاله گوش ) در دست است بهتر است اقدام به پیوند بشود و اقدامات کمکی (مثل هپارین) بعمل آید . بافتهای کنده شده را بهتر است در سرم خنک منتقل کنند. اگر بافت کنده شده در دسترس نباشد مانند نقصان پوست با آن رفتار می شود .
از لحاظ اصول کلی در درمان اطفال دچار ترومای صورت باید به چند نکته توجه نمود:
1- اغلب در اطفال، وقوع حادثه شاهدی ندارد و باید به فکر سوء استفاده از کودکان هم باشیم .
2- احتمال کاشته شدن جسم خارجی در پوست باید همیشه در نظر باشد و تنها زمانی که بدون ایجاد آسیب بیشتر می توان آنها را خارج کرد، در زمان اولین ترمیم است .
3- رسیدن بریدگی به حاشیة اعضاء (لبه پلک، پره بینی، کناره لاله گوش، لب، ابرو) بسیار از لحاظ زیبایی حائز اهمیت است. کوچکترین بریدگی در لبه پره بینی یا ورمیلیون لب باید با دقت بسیار ترمیم شود چرا که حتی نیم میلیمتر اختلاف سطح در این نواحی از دور مشخص است.
4- همراهی آسیب به نواحی دور دست یا بافتهای حیاتی زیر پوست صورت (عصب صورتی – مجرای غدد بزاقی – سیستم اشکی) تشخیص داده و بدقت ترمیم شوند.
در این مقاله مواردی از ضایعات بافت نرم کودکان که در تجربه پانزده ساله مولف ترمیم شده اند با تاکید بر نکات مهم مورد بحث قرار گرفته است.

منبع:

http://www.nose.ir/fa

کلیه مطالب از http://www.nose.ir/fa گرفته شده است.

تعداد بازدید: 950