علائم و نشانه های سرطان استخوان عبارتند از:
•    دردهای استخوانی
•    تورم و درد در نزدیکی محل آسیب دیده
•    شکستن استخوان
•    خستگی
•    کاهش وزن ناخواسته

علل سرطان استخوان به وضوح مشخص نیست. پزشکان تصور می کنند که سرطان استخوان از یک خطا در DNA سلول ناشی می شود. این نقص سبب می شود رشد و تقسیم سلولی از کنترل خارج شود، لذا این سلول ها در زمان تعیین شده از بین نرفته و به بقاء خود ادامه می دهند. توده ی تجمع یافته از سلول های جهش یافته، توده (تومور) را تشکیل می دهند که می تواند به ساختارهای اطراف حمله کرده و یا به سایر نقاط بدن گسترش یابد.

مشخص نیست که علت سرطان استخوان چیست اما پزشکان عوامل مشخصی را با افزایش خطر این سرطان مرتبط دانسته اند، این عوامل عبارتند از:

•    سندرم های ژنتیکی موروثی. برخی سندرم های ژنتیکی نادر که در افراد یک خانواده به ارث می رسد می توانند خطر سرطان استخوان را افزایش دهند. این سندرم ها عبارتند از: سندرم لی فرامنی (Li-Fraumeni) و رتینوبلاستومای موروثی.

•    بیماری پاژه استخوان. این بیماری پیش سرطانی که بر بزرگسالان مسن تر اثر می گذارد، خطر سرطان های استخوان را افزایش می دهد.

•    پرتو درمانی برای درمان سرطان. مواجهه با دوزهای بالای اشعه مثل افرادی که برای درمان سرطان تحت پرتو درمانی قرار می گیرند، خطر ابتلاء به سرطان استخوان را در آینده افزایش می دهد.
 

اگر دارای علامت یا نشانه ای هستید که شما را نگران کرده است برای ملاقات با پزشک خانوادگی خود و یا یک پزشک عمومی اقدام نمایید. در صورتی که پزشک به وجود سرطان استخوان مشکوک بود، شما را به یک متخصص ارجاع می دهد. سرطان استخوان معمولاً توسط یک تیم درمانی معالجه می شود که اعضای آن عبارتند از:

•    جراح ارتوپد که در جراحی سرطان هایی که بر استخوان ها اثر می گذارد، متخصص است (آنکولوژیست ارتوپدی).
•    پزشکی که در درمان سرطان از طریق شیمی درمانی یا سایر داروهای سیستمیک متخصص است (آنکولوژیست).
•    متخصص بازتوانی که به بهبود پس از جراحی کمک می کند.

نحوه آمادگی برای ویزیت پزشک
•    از محدودیت های پیش از جلسه ملاقات با پزشک کسب اطلاع کنید. زمانیکه برای ملاقات با پزشک وقت تعیین می کنید، در مورد کارهایی که بایستی از قبل انجام دهید مثل محدودیت های رژیمی، سؤال کنید.
•    تمام علائمی را که تجربه کرده اید را یادداشت نمایید. علائمی که حتی به نظر با دلیل مراجعه شما به پزشک نیز بی ارتباط هستند را یادداشت نمایید.
•    اطلاعات فردی کلیدی را یادداشت کنید. شامل تمام استرس ها یا تغییرات اخیر زندگی.
•    لیستی از داروهای مصرفی خود تهیه نمایید. شامل داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید.
•    از یکی از اعضا خانواده و یا دوستان خود بخواهید که شما را همراهی کند. گاهی بخاطرسپاری تمام اطلاعاتی که در جلسه ملاقات بیان می شود مشکل است. شخصی که شما را همراهی می کند می تواند بخشی از اطلاعاتی که فراموش کرده اید را بیاد آورد.

سؤالاتی که باید بپرسید

زمان ملاقات با پزشک محدود است، لذا لیستی از سؤالاتی که می تواند در بهره مندی بهتر از زمان کمک کننده باشد را آماده کنید. سؤالات را به ترتیب اهمیت لیست کنید. برخی سؤالات اساسی در مورد سرطان استخوان که باید از پزشک بپرسید عبارتست از:

•    من به کدام نوع از سرطان استخوان مبتلا هستم؟
•    سرطان استخوان من در کدام مرحله قرار دارد؟
•    شدت سرطان استخوان من در چه حدی است؟
•    آیا لازم است آزمایشات دیگری انجام دهم؟
•    گزینه های درمانی برای سرطان استخوان کدامست؟
•    شانس درمان سرطان چقدر است؟
•    عوارض جانبی و خطرات هر یک از راه های درمان چیست؟
•    آیا درمان های سرطان سبب ناباروری می شود؟
•    شما به دوستان با افراد خانواده که در موقعیت من هستند چه توصیه هایی دارید؟
•    اگر من بخواهم نظر فرد دیگری را نیز بدانم، شما کدام متخصص را پیشنهاد می کنید؟
•    آیا بروشور و یا برگه دیگری وجود دارد که با خود ببرم؟ کدام وب سایت ها را پیشنهاد می کنید؟

علاوه بر این سؤالات که پیش از جلسه ملاقات آماده کرده اید، سایر سؤالاتی که حین جلسه در ذهن شما ایجاد می شود را نیز بپرسید.

آنچه می توانید از پزشک انتظار داشته باشید

احتمالاً پزشک از شما سؤالاتی خواهد پرسید. آمادگی برای پاسخ دادن به سؤالات اجازه می دهد زمان بیشتری را صرف مطالبی نمایید که مد نظر شماست. ممکن است پزشک سؤال کند:

•    چه زمانی متوجه اولین علائم شدید؟
•    علائم شما پایدار بود یا مقطعی؟
•    شدت علائم شما چگونه بود؟
•    چه عاملی سبب بهبود علائم شما می شود؟
•    چه عاملی سبب تشدید علائم شما می شود؟
 

در صورتی که شما یا فرزندتان علائم و نشانه هایی داشتید که شما را نگران می کرد، برای ملاقات با پزشک اقدام نمایید.
 

روش های تشخیصی:

بررسی های تصویری مورد نیاز بستگی به وضعیت شما دارد. ممکن است پزشک یک یا چند نمونه تصویر برداری را برای ارزیابی محل مورد نظر توصیه نماید که عبارتند از:
•    اسکن استخوان ها
•    توموگرافی تصویری (CT scan)
•    تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
•    توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)
•    اشعه ایکس

برداشت نمونه بافت برای بررسی های آزمایشگاهی

ممکن است پزشک، انجام بیوپسی یا برداشت نمونه ای از بافت تومور را برای بررسی های آزمایشگاهی توصیه کند. این بررسی برای پزشک مشخص می کند که آیا بافت سرطانی است یا خیر و اگر هست از کدام نوع سرطان می باشد. همچنین ممکن است شدت و درجه سرطان نیز مشخص شود که میزان تهاجمی بودن سرطان را برای پزشک تعیین می کند.

انواع روش های بیوپسی که برای تشخیص سرطان استخوان بکار برده می شود، عبارتند از:
•    فرو بردن سوزن به تومور از طریق پوست. طی بیوپسی با سوزن، پزشک سوزن ظریفی را از طریق پوست وارد کرده و آن را به داخل تومور هدایت می کند. سوزن برای برداشت بخش کوچکی از بافت تومور هم استفاده می شود.

•    جراحی برای برداشت نمونه بافت جهت بررسی. طی جراحی بیوپسی، پزشک شکافی در پوست ایجاد کرده و کل تومور (بیوپسی اکسیژنال) و یا بخشی از آن (بیوپسی اینسیژنال) را بر می دارد.

تعیین نوع بیوپسی مورد نیاز شما و چگونگی انجام آن مستلزم برنامه ریزی های دقیق توسط تیم پزشکی شماست. پزشکان باید بیوپسی را به طریقی انجام دهند که با جراحی های بعدی برای برداشت سرطان استخوان تداخلی نداشته باشد. به همین دلیل، پیش از انجام بیوپسی از پزشک خود بخواهید شما را به تیم پزشکی که تجربه بسیاری در زمینه درمان تومور استخوان دارند، ارجاع دهد.

معایناتی که گستردگی (مرحله) سرطان استخوان را تعیین می کنند

زمانی که پزشک سرطان استخوان را در شما تشخیص می دهد، اقداماتی را برای تعیین گستردگی (مرحله) سرطان انجام می دهد. تشخیص مرحله سرطان برای تعیین راهکارهای درمانی کمک کننده است.

مراحل سرطان استخوان عبارتند از:
•    مرحله 1. در این مرحله سرطان استخوان محدود به استخوان بوده و در سایر نقاط بدن پخش نشده است. پس از انجام بیوپسی، سرطان در این مرحله به عنوان گرید پایین یا غیر تهاجمی در نظر گرفته می شود.

•    مرحله 2. این مرحله از سرطان استخوان محدود به استخوان بوده و به سایر نقاط بدن گسترش نیافته است. اما تست بیوپسی نشان می دهد که سرطان استخوان در گرید بالا بوده و تهاجمی در نظر گرفته می شود.

•    مرحله 3. در این مرحله سرطان استخوان در دو یا چند جای یک استخوان رخ داده است. تست بیوپسی از این استخوان می تواند گرید بالا یا پایین را نشان دهد.

•    مرحله 4. این مرحله از سرطان استخوان نشان می دهد که سرطان به سایر استخوان ها یا سایر نقاط بدن مثل مغز، کبد یا ریه ها گسترش یافته است.

روش های درمانی:

راهکارهای درمانی برای سرطان استخوان بر اساس نوع سرطان، مرحله سرطان، وضعیت کلی سلامت و ترجیحات شما متفاوت است. عموماً درمان سرطان استخوان شامل جراحی، شیمی درمانی، پرتودرمانی و یا ترکیبی از آنهاست.

جراحی

هدف از جراحی از بین بردن کامل سرطان استخوان است. به منظور این هدف، پزشک تومور و بخشی از بافت های سالم اطراف آن را بر می دارد. انواع جراحی های مورد استفاده برای سرطان استخوان عبارتست از:

•    جراحی برای برداشتن عضو. سرطان های استخوان که بزرگ بوده و یا در محل پیچیده ای از استخوان است، ممکن است نیازمند جراحی برای برداشت کل یا بخشی از عضو باشد (قطع عضو). نسبت به سایر درمان ها، این روند شیوع کمتری دارد. پس از جراحی برای شما عضو مصنوعی گذاشته می شود و در خصوص نحوه استفاده از این عضو آموزشهای لازم را خواهید دید.

•    جراحی برای برداشت سرطان، با برداشت بخشی از عضو. اگر سرطان استخوان بتواند از عصب و سایر بافت ها جدا شود، ممکن است جراح قادر باشد سرطان و بخشی از عضو را بردارد. از آنجاییکه بخشی از استخوان به همراه سرطان برداشته می شود، جراح بخش از دست رفته را با سایر بخش های بدن و یا با پروتز جایگزین می کند.

•    جراحی سرطانی که بر عضو اثر نگذارد. اگر سرطان استخوان در استخوان هایی غیر از دست و پاها رخ دهد، ممکن است جراح استخوان و بخشی از بافت های اطراف را برداشته، مثل سرطانی که بر قفسه سینه اثر می گذارد، و یا ممکن است سرطان را به گونه ای بردارد که تا حد امکان استخوان حفظ شود، مثل سرطانی که بر ستون مهره ها اثر می گذارد. استخوان برداشته شده در طی جراحی می تواند با بخشی از استخوان سایر نقاط بدن و یا با پروتز جایگزین شود.

پرتو درمانی
در پرتو درمانی از اشعه های پرانرژی مثل اشعه ایکس برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. طی پرتودرمانی، شما روی تختی دراز کشیده و یک دستگاه به دور شما می چرخد و پرتوهای پرانرژی را به نقطه دقیقی از بدن شما می تاباند.

پرتو درمانی، به ویژه در کنار شیمی درمانی تجویز می شود و معمولاً پیش از عمل جراحی انجام می گیرد. این امر می تواند امکان عدم نیاز به قطع عضو را بیشتر کند.

همچنین پرتو درمانی می تواند در افراد مبتلا به سرطان استخوانی که نمی تواند از طریق جراحی برداشته شود، مورد استفاده قرار بگیرد. پس از جراحی، پرتودرمانی می تواند برای از بین بردن سایر سلول های سرطانی که ممکن است باقی مانده باشند، استفاده شود. برای افرادی که سرطان استخوان پیشرفته دارند، پرتودرمانی می تواند به کنترل علائم و نشانه ها و نیز درد کمک کند.

شیمی درمانی

شیمی درمانی یک نوع درمان دارویی است که از مواد شیمیایی برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می کند. شیمی درمانی معمولاً از طریق ورید (داخل عروقی) انجام می شود. داروهای شیمی درمانی در تمام بدن پخش می شوند.

شیمی درمانی به تنهایی و یا در کنار پرتودرمانی معمولاً پیش از جراحی به منظور کوچک کردن سرطان استخوان برای ایجاد اندازه کوچک تر استفاده می شود تا به جراح اجازه دهد که جراحی بدون برداشت عضو را انجام دهد. همچنین شیمی درمانی می تواند در افراد مبتلا به سرطانی که سرطان به سایر نقاط بدن گسترش یافته است، مورد استفاده قرار گیرد.

حمایت و پشتیبانی:

 غلبه به سرطان امکان پذیر است. به مرور زمان، راه های برای مقابله با ناراحتی ها و اذیت های سرطان خواهید یافت. تا آن زمان، ممکن است این اقدامات به شما کمک کند:

•    درباره سرطان استخوان اطلاعات کافی کسب نمایید تا بتوانید درباره مراقبت خود تصمیم بگیرید. از پزشک درباره سرطان استخوان، راهکارهای درمانی و حتی پیش آگهی بیماری خود سؤال کنید. هر چه بیشتر درباره سرطان استخوان بدانید، با اطمینان بیشتری می توانید درباره درمان خود تصمیم بگیرید.

•    روابط خود را با خانواده و دوستانتان بیشتر کنید. برقراری و حفظ روابط مستحکم به شما در کنار آمدن با سرطان کمک می کند. اعضاء خانواده و دوستان می توانند حمایت ویژه ای مثل کمک در مراقبت های منزل و بیمارستان برای شما فراهم آورند. همچنین آنها می توانند در زمان احساس ناتوانی شما در برابر سرطان، حمایت های عاطفی داشته باشند.

•    شخصی را برای هم صحبتی پیدا کنید. یک شنونده خوب که مشتاق شنیدن صحبت درباره امیدها و ترس های شماست را پیدا کنید. این شخص می تواند یک دوست یا یکی از اعضاء خانواده شما باشد. مشاور، مددکاران اجتماعی، روحانیون، گروه های حمایت از سرطان می توانند کمک کننده باشند.

درباره گروه های حمایتی منطقه سکونت خود از پزشک سؤال کنید؛ و یا دفترچه های تلفن، کتابخانه ها یا انجمن های سرطان مثل مؤسسه ملی سرطان یا انجمن سرطان آمریکا را بررسی نمایید.